Hier is onze prinses

Vanmiddag om precies 16.00 uur kwam Ming-Fay op de arm van de verzorgster van het kindertehuis de lift uit in het registratiekantoor waar wij haar op de gang al stonden op te wachten. We herkenden haar direct. Jing ging haar direct de pop en het speelgoed brengen. In de eerste instantie wilde ze er niets van weten en klampte ze zich vast aan haar groene plastic tasje waar wat koekjes en snoepjes in zaten. Na een paar minuten werd ze toch nieuwsgierig en probeerde wat knopjes op het speelgoed uit. Vervolgens werd dit speelgoed stevig onder de arm geklemd om vervolgens niet meer los te laten. Jing bleek een goede ijsbreker, van hem nam ze alles aan en binnen een half uur kon ze ook smakelijk om hem lachen. Ze heeft even gehuild toen we haar optilden en gaf toen aan dat ze naar huis wilde. Op dat moment breekt je hart en wil je eigenlijk zelf ook huilen maar daar is geen gelegenheid voor want de procedure gaat door en voordat je het weet ben je alweer met zijn vieren onderweg naar de fotostudio. Voor het vervolg van procedure waren enkele formele foto's nodig. Ze bleek dit helemaal niet erg te vinden en heeft geen traan gelaten tot onze verbazing. Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel. Ze heeft de kamer, het speelgoed en haar bedje uitgebreid verkend. We hebben op de kamer gegeten en daarna zijn we begonnen met het bedritueel. Ze had heel wat laagjes (veel te grote) kleding aan. Het uitkleding ging prima en de pyama viel ook direct in de smaak. Ze praat veel tijdens de contactmomenten. Dankzij de chinese les verstaan we sommige dingen gelukkig. Ze geeft duidelijk aan wanneer ze naar de wc moet en dat ging ook direct goed ondanks het feit dat ze geen wc gewend is zoals wij dat kennen. Verder maakt ze veel oogcontact en tijdens kiekeboe spelletjes krijg je een lieve glimlach te zien. Als papa en Jing stoeien of gek doen dan kan ze ook schaterlachen. Ze is vooral dol op papa die ze yeye noemt zoals ook de naam was van haar pleegopa. Samen hebben we voor het slapengaan het fotoboekje met haar bekeken van ons huis en van haar pleeggrootouders. Dat vond ze fijn. Ze vertelde er uitgebreid en opgewekt bij. De fotoboekjes werden steeds opnieuw bekeken en ze ligt er nu bovenop te slapen. Waarschijnlijk was ze doodmoe want ze viel vrijwel direct in slaap. Jing deed daar wat langer over. Die zat nog vol met adrenaline van alle belevenissen van vandaag. Inmiddels slaapt hij ook. Morgen om 8.45 uur gaat het formele programma verder met registratiekantoor (waarschijnlijk 3 uur wachttijd) en het politiebureau. We zijn benieuwd hoe ze het dan zal doen maar voor dit moment is alles heel goed verlopen. Ze lijkt zich uitstekend aan te passen en was duidelijk voorbereid op deze enorme stap. Het enige lastige is de taalbarriere. Gelukkig is de gids er nu nog om het een en ander te vertalen. Daarna zien we wel weer verder.