Zes weken later

We zijn nu zes weken verder en inmiddels hebben we al aardig een ritme. Papa is aan zijn tweede week werken begonnen. In de eerste instantie was dat voor zowel Ming-Fay als voor papa erg wennen maar inmiddels zegt ze zelf 'papa centjes betalen' (ze bedoelt natuurlijk 'verdienen' maar dat woord moet nog worden toegevoegd aan haar vocabulair). Als papa naar het werk is en Jing naar school dan loopt ze nog wel een beetje met haar ziel onder haar arm door het huis. Ineens is al het speelgoed voor haar alleen beschikbaar maar daarmee ook een stuk minder interessant. Ze helpt liever mama met huishoudelijke klusjes zoals de (vaat-)wasmachine vullen, leeghalen en aanzetten. Vooral huishoudelijk werk waar water aan te pas komt vindt ze leuk. Een doekje wordt driftig uitgewrongen en ze poetst er vol overgave op los. Vaste prik is ook samen aardappels schillen en groente wassen na het middagdutje. Dat middagdutje komt nog wel eens in het gedrang als we Jing van school moeten halen om kwart voor drie. Gelukkig vindt ze het niet erg om wakker gemaakt te worden, ze is eigenlijk altijd gelijk vrolijk maar toch is het sneu dat ze niet lekker kan blijven liggen. Het liefst slaapt ze 's middags anderhalf uur en vandaag zelfs twee uur. Dat is voor mama ook een fijn rustmoment.
Jing gaat sinds vorige week op donderdagmiddag naar Judo. Het is een proefsessie van vier lessen samen met een vriendje. Hij is er erg enthousiast over ondanks het feit dat hij de eerste keer niet echt mee heeft gedaan. Dat is typisch Jing, eerst de kat uit de boom kijken. Het judopak staat hem in elk geval erg stoer en we zullen zien hoe het deze week gaat. Verder zijn we druk met bezoeken aan verschillende artsen. Ming-Fay wordt gezien door een kinderarts, een orthopeed, een fysiotherapeut en een orthopedisch schoenmaker. Het feit dat haar aandoening in Nederland vrijwel niet voorkomt maakt haar interessant voor de medische wereld. Dat heeft voor- en nadelen. We worden overal goed geholpen maar er staan wel heel veel onderzoeken op het programma. Dat is voor ons kleine meisje natuurlijk niet leuk. Vanmorgen ging ze al piepen toen mama zei dat we even met de fiets weggingen, uit angst voor nog meer polonaise aan haar lijf. Morgen krijgen we de uitslag van de rontgenfoto's die vorige week zijn gemaakt. Voor de zekerheid wordt er ook een echo van haar nieren gemaakt in verband met het babyvoedingsschandaal in China. Verder proberen we het thuis zo rustig mogelijk te houden. Op vaste tijden eten, slapen, boodschappen doen, Jing van school halen en papa die weer thuiskomt helpt Ming-Fay om zich veilig te voelen. Zodra we teveel doen merken we dat aan onrustig gedrag. Ze kan nogal hyper reageren op een nieuwe ervaring of gaan 'wiebelen' als ze iets spannend vindt. Afgelopen weekend hebben we genoten van het mooie weer. Lekker barbequen. Ming-Fay kon haar geluk niet op, allemaal lekkere dingen krijgen terwijl je ondertussen samen met je broerje met water mag knoeien. De volgende dag zei ze 'Ming-Fay weer barbequen'. De marshmallows aan het eind waren natuurlijk het hoogtepunt!
Gewapend met emmertjes en schepjes hebben we zaterdagmiddag de recreatieplas aan de overkant bezocht. Het eerste uur kon Ming-Fay niet echt genieten. Ze was voortdurend allert of ze papa, mama en Jing wel in het vizier had. Zand aan haar handen was ook geen doorslaand succes. Uiteindelijk volgde ze het voorbeeld van Jing en ging lekker met water en zand aan de gang. Toen ze eenmaal de smaak te pakken had kon ze er geen genoeg van krijgen. Jing blijkt telkens weer haar steun en toeverlaat in het aangaan van nieuwe ervaringen. Ze mist hem dan ook erg als hij er niet is. Als Jing naar school is roept ze regelmatig 'Jing kom!' als ze zich ineens weer bewust wordt van zijn afwezigheid. We waren afgelopen zaterdag 18 jaar getrouwd. Dit keer geen romantisch diner voor twee maar een heerlijke stranddag met onze prachtige kinderen, een dag om nooit meer te vergeten!