De negende dag

Gisteravond lag de website eruit dus konden we niets schrijven. Het is nu even over zeven uur 's morgens en we zijn hier al een uurtje wakker. Ik probeer met een klein meisje op schoot, die ondertussen overal aankomt, het verslag te schrijven. Gisteren zijn we dus op de Chinese muur geweest. Het was een lange en vermoeiende dag voor de kinderen. Jing vond de muur een beetje eng omdat hij nogal steil omhoog gaat en de ongelijke traptreden zijn erg moeilijk begaanbaar voor de kinderen dus moesten papa en mama ze tillen. Halverwege durfde Jing niet verder en zijn we teruggekeerd. Hij vond dat we hoog genoeg waren. Bovendien was het te zwaar voor ons om twee kinderen helemaal naar boven te tillen. Mao zegt dat je geen held bent als je de muur niet hebt beklommen. Dat hebben we in elk geval wel gedaan! Ming-Fay weet de show te stelen. Ze zegt tegen iedereen 'hallo', zwaait erbij en glimlacht heel schattig. Als de mensen haar vervolgens willen aanraken schudt ze driftig haar hoofd en klemt zich aan mama vast. Wie haar toch wil vastpakken kan een mep krijgen. Het gevolg is in elk geval dat we veel aandacht krijgen. Er zijn waarschijnlijk net zoveel foto's van ons gemaakt als van de Chinese muur. Sinds ons bezoek aan het museum in Xi'an is Jing dol op het Terra Cotta leger. Ook bij de muur waren weer diverse beelden van de stenen soldaten te vinden. Vol trots poseert Jing op de foto met zijn nieuwe 'vriend'. Tijdens de lunch op de terugweg kwamen we twee Nederlandse stellen tegen die samen met hun dochters van tien jaar op rootsreis waren. Wij genoten van hun verhalen en zij van de onze. We hopen dit over vijf jaar ook met de kinderen te kunnen doen. De lunch was vooral erg succescvol voor Ming-Fay. Ze geeft duidelijk de voorkeur aan echt Chinees eten. Witte rijst en dumplings zijn favoriet. Ze heeft voor het eerst in twee dagen weer fatsoenlijk gegeten. Ze is trouwens ook dol op bananen, appels en sinasappels maar niet op het voor haar waarschijnlijk onbekende fruit zoals aarbeien en kiwi. Wat de boer niet kent eet ze niet. Het eten hier in het hotel is vreemd voor haar. Ze weigert iets te proeven als ze het niet kent. Zelfs als ze het eten wel kent dan geeft het nog geen garantie dat ze ook daadwerkelijk eet. Bij het ontbijt heeft ze de afgelopen dagen geen hap gegeten. Wat dat betreft is Jing altijd veel makkelijker geweest.
De trap in het restaurant nodigt uit tot oefenmateriaal voor Ming-Fay. Ze is geen trappen gewend maar begint er al aardig handig in te worden. Dat is fijn voor thuis!

Na terugkomst in het hotel wilde Jing met papa nog even zwemmen. Hij begint langzamerhand over zijn waterangst heen te komen. Waarschijnlijk komt dat mede doordat hij vlak voor ons vertrek Finn heeft gezien tijdens een zwemles. Ming-Fay is echt een knuffeldier. Ze geeft ons de hele dag kusjes, zit graag op schoot en houdt van stoeien op bed. Ik moet het verhaal nu maar afronden want Ming-Fay staat naast me alle suikerzakjes open te maken en de inhoud in een flesje water te gooien, de helft ligt ernaast.......