De dertiende dag

De dag begon vanmorgen erg soepel. De kinderen werden pas om half negen wakker. Ming-Fay heeft vanmorgen voor het eerst haar eigen ontbijt uitgezocht aan het buffet. Ze wilde een wit bolletje met jam, corneflakes, watermeloen en appelsap. Het ging erin als koek. Ze weet nog niet echt raad met snoepjes of ijsjes. Als Jing iets eet dan wil zij het ook. Ze sabbelt er even aan maar nooit lang. Meestal spuugt ze het al snel weer uit of gooit het weg. Daar is ze heel goed in, dingen wegsmijten als het haar niet bevalt.

Na het ontbijt hebben we het Zhongshanpark bezocht. Dit enorme park ligt tegenover de Verboden stad. We hebben de heuvel beklommen waar de drie tempels op staan. Het is een aardige klim via heel wat traptreden. In de laatste tempel bovenop de heuvel staat een gouden levensgrote Boeddha. Drie jaar geleden was Jing erg onder de indruk van deze Boeddha. Nu vond hij vooral de klim naar boven erg spannend. De kinderen hebben allebei zelf gelopen. Soms heeft papa Ming-Fay een klein stukje opgetild om de vaart erin te houden maar ze wordt al aardig handig in het traplopen en heeft er duidelijk lol in. Bovenop de heuvel heb je een prachtig uitzicht over de Verboden stad. Jing vond het uitzicht mooi, vooral omdat hij dacht in de verte het vliegveld te kunnen zien. Een vliegveld betekent tenslotte de weg terug naar huis ...

Jing en Ming-Fay groeien steeds meer naar elkaar toe. Hoewel Jing zijn zusje soms best lastig vindt, mist hij haar ook als ze er even niet is. Tijdens het middagdutje vraagt hij hoelang ze nog blijft slapen en of hij even bij haar mag kijken. Jing kan erg lachen om de dingen die Ming-Fay doet of zegt zoals de manier waarop Ming-Fay in het Chinees vraagt of mama haar op wil optillen. Jing herhaalt dit dan op zijn eigen manier en daar moet Ming-Fay weer om lachen. Uiteindelijk liggen ze samen dubbel van het lachen. Vanmiddag ging Jing met papa zwemmen toen Ming-Fay net wakker werd van haar middagdutje. Ze vond het maar niets dan de mannen weggingen dus zijn we gezellig meegegaan.

Na het zwembad hebben we het speeltuintje nog even bezocht. Wat een verschil was het met vier dagen geleden om Ming-Fay hier te zien spelen. Ze klom zelf de trap van de
glijbaan op en gleed zonder hulp naar beneden. Geweldig om die trotse stralende lach op haar gezicht te zien waarmee ze wilde zeggen 'Zag je dat? Dat deed ik helemaal zelf!'.

Inmiddels is alles hier in diepe rust en gaan papa en mama de roomservice eens bellen voor een rustig diner op de kamer. Tenslotte moeten we ook een beetje aan ons zelf denken. Maar we komen hier niets te kort hoor. Elke dag is een feest met onze twee prachtige kinderen!