De zestiende dag

Vanmorgen waren we om 5.45 uur wakker. Gelukkig een uur later dan gisteren maar nog steeds veel te vroeg voor papa en mama. Vanmiddag hebben we Ming-Fay haar middagslaapje laten overslaan in de hoop dat ze dan een langere nacht maakt. Zonder middagslaapje hadden we ook eens de gelegenheid voor een wat langer uitstapje. We besloten naar het Zomerpaleis te gaan. Dat is ongeveer een half uur met de taxi. Onderweg kwamen we langs het Bird Nest van de Olympische spelen. Drie jaar geleden hebben we het Zomerpaleis twee dagen voordat we Jing kregen bezocht onder leiding van een gids. Nu waren we er zonder gids met twee kleine kinderen. We hebben dan ook een heel andere kant van het enorme perceel gezien. Dit keer niet de drukte in het centrum rondom het paleis opgezocht maar heerlijk gewandeld in de prachtige tuin er omheen. De hoogtepunten waren de overtocht met de Drakenboot en een bezoek aan het theehuis waar we op het balkon hebben genoten van het schitterende uitzicht. De kinderen hebben takjes gezocht en hier het hele park mee rondgesleept (soms met gevaar voor voorbijgangers). Alles wat Jing doet wordt trouw door Ming-Fay gekopieerd. Soms is dat prettig maar het kan ook heel lastig zijn. Tijdens het eten is het bijvoorbeeld meegenomen dat Ming-Fay een hap van iets onbekends neemt omdat Jing dat ook doet. Als Jing echter even met zijn spelcomputer wil spelen dan kan Ming-Fay het niet laten te proberen hem af te pakken. Jing aapt op zijn beurt ook graag zijn zusje na. Als Ming-Fay met haar bestek smijt of timmert dan vindt Jing het reuze grappig om er nog een schepje bovenop te doen. Soms hebben wij het gevoel handen te kort te komen om die twee in bedwang te houden. Dat zegt misschien ook iets over ons maar dat is weer een ander verhaal. In elk geval was het Zomerpaleis een succes (ook al hebben we geen paleis gezien). Er was alleen een klein probleem toe we besloten terug te gaan. De drakenboot vaarde niet meer vanwege een pittige wind die in de loop van de middag was opgestoken. We hadden de keuze tussen een flinke wandeling rondom het meer of een andere uitgang nemen. Aangezien we inmiddels al vier aan het wandelen waren we het de andere uitgang. Hier bleken echter geen taxi's beschikbaar. Particulieren met ondernemersinstinct speelden hier slim op in door de toeristen voor de dubbele prijs een rit in hun eigen auto aan te bieden. In de eerste instantie voelden we er niet zoveel voor om zomaar bij iemand in de auto te stappen. Na een poos vergeefs te hebben gezocht naar taxi's in de buurt (omdat je de weg niet kent heb je geen idee welke kant je op moet lopen) hebben we een particulier gevonden die ons inziens er betrouwbaar genoeg uitzag. De kinderen vielen allebei direct op de achterbank in slaap. Eenmaal terug in het hotel hadden we de puf niet meer om naar een restaurant te gaan dus hebben we dankbaar gebruik gemaakt van de roomservice. Bij gebrek aan een fatsoenlijke tafel en een kinderstoel werd het eten wat rommelig maar wel gezellig. De kinderen zaten naast elkaar in een grote stoel. Het ene moment hadden ze lol met elkaar en het volgende moment duwden ze elkaar weg. Ze zijn duidelijk elkaars grenzen aan het aftasten en dat is natuurlijk ook normaal. Ondertussen hebben ze overigens goed gegeten. Daarna samen in bad waar ze elkaars haar hebben gewassen. We zagen ze vandaag naar elkaar toegroeien. Erg leuk om te zien. We hebben van de gids gehoord dat woensdag het visum voor Ming-Fay klaar zal zijn dus als de vulkaan in IJsland zich gedeisd houdt dan moet het donderdag goedkomen. Dat is een fijn idee maar tegelijkertijd realiseren we dat we met ons vertrek ook een heel mooi hoofdstuk afsluiten.....