De zeventiende dag

We werden vanmorgen om 8.00 uur wakker met een strak blauwe lucht. Iedereen was goed uitgerust en het was heerlijk weer dus zijn we direct na het ontbijt met een taxi naar het Tian An Men Square ofwel Plein van de Hemelse vrede gegaan. We waren allemaal onder de indruk van het inmense plein. Ming-Fay heeft vandaag ineens weer aandacht voor het boekje dat wij in maart aan haar hadden opgestuurd. De afgelopen veertien dagen heeft ze er vrijwel niet naar om gekeken. Hoewel we niet zeker weten of ze het boekje ooit heeft ontvangen is de kopie die we hebben meegenomen sinds vandaag erg in trek. Vermoedelijk heeft dat te maken met onze gesprekken die nu veel gaan over 'straks als we thuis zijn....'. Ze begrijpt waarschijnlijk engiszins dat er weer een grote verandering aankomt. Het boekje moet overal mee naartoe en op het plein wilde ze het steeds opnieuw samen met ons bekijken. Jing vond vooral de beelden van de volkshelden die voor het mausoleum staan erg mooi. Het liefst was Jing in het mausoleum naar binnen gegaan maar uren in de rij staan om een glimp van de opgebaarde Mao Zedong te kunnen zien ging ons toch net iets te ver. Uiteindelijk nam Jing ook genoegen met de film over China die op twee enorme projectieschermen midden op het plein te zien is. In de film komen alle hoogtepunten van China voorbij. Aangezien we de afgelopen dagen heel wat van die hoogtepunten hebben bezocht was de film een feest der herkenning. De film, de indrukwekkende muziek, de massa aan mensen en de historie van het plein creeerde een sfeer om kippevel van te krijgen. De finishing touch was het Chinese vlaggetje waar de kinderen vrolijk mee zwaaiden. Aan de lopende band werden op het plein ijsjes verkocht. Voor Jing kan deze plek dus niet meer stuk. Omdat we de pet van Jing bij het Zomerpaleis kwijt zijn geraakt hebben we vandaag op het plein een nieuwe gekocht met Beijing erop. Het feit dat zijn naam op de pet voorkomt maakte hem heel speciaal voor Jing. We hebben een kleine picknick gehouden op het gras en al met al toch zeker anderhalf uur op het plein doorgebracht. Dankzij het prachtige windstille weer was het echt genieten. Daarna zijn we naar het aangrenzende park gegaan met de tulpen uit Nederland. Dit park hebben we drie jaar geleden uitgebreid bezocht met Jing. Nu waren we snel uitgekeken omdat de kinderen te moe werden.

We hebben vanavond gegeten in de pizzahut. Dat was een bijzondere ervaring. Het begon al met een dorstige Ming-Fay die besloot om zelf het drinken van het dienblad te pakken voordat de serveerster de kans kreeg hier een stokje voor te steken. Een halve liter zoete limonade werd uitgegoten over onze kleding, schoenen en de vloer. Direct verschenen er hulptroepen om de ravage op te ruimen en onze kleding eningszins te fatsoeneren. Het valt natuurlijk niet te voorkomen dat alles kleeft na zo'n voorval. Uiteindelijk kwam dan toch (opnieuw) het drinken. Jing vond het verse bosbessensap zo lekker dat bij ietwat gretig dronk waardoor de bosbossen over zijn hele gezicht zaten. Waarschijnlijk waren de servetjes na ons bezoek op... Enfin, we hebben heerlijk gegeten en troosten ons met de gedachten dat we hier voorlopig niet terugkomen.

Jing is een ander kind nu hij het eind in zicht ziet komen. Hij is supervrolijk maar ook serieus bezig met afscheid nemen. De dagelijkse ritjes met de taxi, de boodschappen bij de Carrefour, het hartelijk personeel in de lobby en de regelmatige bezoekjes aan de McDonalds zal Jing zeker gaan missen. Hij praat daar ook over met de mensen die hij tegenkomt. In het Nederlands spreekt hij Chinesen aan op straat die hem natuurlijk niet verstaan maar meestal wel bereid zijn vriendelijk te lachen naar dat enthousiaste jongetje met zijn onverstaanbare verhaal. Als Jing geen antwoord krijgt concludeert hij zelf 'mama, deze mensen verstaan mij ook al niet'. Vervolgens roept hij voor de zekerheid nog even een provocerend woord als 'piemels' om er zeker van te zijn dat ze hem echt niet verstaan. Als er dan weer geen reactie volgt dan kan hij met een gerust hart verder lopen, ondertussen grijnzend om die gekke Chinesen die geen Nederlands verstaan.

Ming-Fay heeft vandaag de houten blokken ontdekt. Ze is dol op torens bouwen en moet erg lachen als die dan weer omvalt. De barbie die we samen met de blokken hebben gekocht ligt eenzaam in een hoek.