De tweeëntwintigste dag

Daar zijn we weer! Drie dagen na onze feestelijk aankomst op Schiphol hebben we de boel hier een beetje op orde en weer tijd om wat te schrijven. Vandaag is het precies drie weken geleden dat wij de papa, mama en broer van Ming-Fay werden. Het is onvoorstelbaar hoe kort dit eigenlijk nog maar is. Vandaag liep Ming-Fay in de tuin te huppelen ondertussen 'mama, mama' roepend alsof het nooit anders is geweest.

Allereerst willen we iedereen die op Shiphol was bedanken voor het onvergetelijke onthaal, alle ballonnen en cadeautjes. Ming-Fay werd van alle aandacht wat stil en verlegen maar ze bleef wel zwaaien naar iedereen. Jing heeft de aankomst heel intens ervaren. De hele reis is een herhaling geweest van zijn eigen adoptie en lijkt hem te hebben geholpen om oud zeer te verwerken. Zo heeft hij in China in het bedje van zijn zusje gelegen, hetzelfde bedje waar hij drie jaar geleden ook in lag. De aankomst op Schiphol is voor Jing destijds nogal beangstigend geweest. Door de aankomst nu opnieuw te beleven heeft hij die angst kunnen loslaten. Jing is sinds de reis enorm gegroeid. Hij heeft oude angsten overwonnen en is letterlijk ouder en wijzer geworden. Wat zo'n zusje al niet kan doen....

Jing is de held van Ming-Fay. Ze doet alles na wat haar grote broer doet. Tijdens het eten kijkt Ming-Fay eerst wat Jing in zijn mond stopt en vervolgens volgt ze zijn voorbeeld. Ze eet thuis erg goed, beter dan in China. In China gaf ze duidelijk de voorkeur aan rijst en noodels maar nu ze thuis is gaan de bruine boterhammen, aardappels, groenten en vlees erin als zoete koek. Direct na aankomst hebben we thuis boerenkool met worst (kliekje uit de vriezer) gegeten omdat het vliegtuigvoedsel nogal te wensen overliet (en dat is een understatement!). Als dat niet een Nederlands start is...

De eerste nacht hebben de kinderen een korte nacht gemaakt. Ze waren vroeg wakker wat grotendeels gevolg is van het tijdverschil. Inmiddels gaat dat steeds beter. Ming-Fay slaapt in haar eigen bedje (zie foto). De eerste ochtend liep Ming-Fay nogal met haar ziel onder haar arm door het huis. Terwijl Jing zijn geluk niet op kon en overal tegelijk mee wilde spelen, wist Ming-Fay niet wat ze met al het speelgoed aanmoest. Het liefst wilde ze spelen met het speelgoed waar Jing ook mee bezig was maar ja, dat vond Jing natuurlijk niet bedoeling. Jing wordt overigens meestal niet boos op zijn zusje. Hij zegt gewoon ´Ming-Fay, niet doen, dat is van Jing'. Natuurlijk kunnen ze ook wel eens ruzie maken. Zo heeft Ming-Fay vanmorgen Jing flink in zijn duim gebeten en Jing wil zijn zusje nog wel eens een duw geven. Ming-Fay is graag buiten. Ze heeft een paar keer in de tuin gespeeld en vandaag zijn we even naar de recreatieplas aan de overkant geweest. Ze geniet van de vogels en bloemetjes en van de vrijheid om lekker te rennen. Morgen begint het gewone leven weer. Jing gaat naar school en wij gaan met Ming-Fay naar het gemeentehuis om haar in te schrijven en haar Nederlandse paspoort aan te vragen.

Bedankt voor alle lieve kaartjes die we hebben ontvangen. De huiskamer wordt steeds meer versierd.