Een week thuis

Een week geleden kwamen we rond dit tijdstip voor het eerst met zijn vieren thuis. De week is omgevlogen! Maandagochtend heeft Jing op school beschuit met muisjes getrakteerd. Ming-Fay, papa en mama mochten erbij aanwezig zijn. De kindjes vonden Jing's zusje erg lief en klein. Jing genoot ervan om het middelpunt van de belangstelling te zijn en voelde zich echt een stoere grote broer. Alle kinderen hebben een mooie tekening gemaakt. Na de feestelijkheden op school zijn papa, mama en Ming-Fay naar het gemeentehuis gegaan om haar in te schrijven. Dit leek simpeler dan het was. De dame die de inschrijving in behandeling nam bleek onvoldoende ervaring te hebben en vergat het een en ander waardoor er enkele telefoontjes en een extra bezoek aan het gemeentehuis nodig waren om de boel weer recht te breien. Enfin, we gaan ervan uit dat haar bsn nummer uiteindelijk dan toch in aantocht is. We realiseren ons nu hoe belangrijk zoiets als een bsn nummer eigenlijk is. Overal lopen we tegen de muur omdat dit nummer ontbreekt. In de eerste instantie begrijpt niemand waarom een kind van 3 jaar geen bsn nummer heeft. Hoewel er in Hoofddorp toch heel wat adoptiekinderen rondlopen lijken wij er patent op te hebben om mensen tegen het lijf te lopen die er nog nooit mee te maken hebben gehad. Het kost inmiddels moeite om het verhaal voor de tigste keer opnieuw uit te leggen. We kijken dus met smart uit naar een bericht van de gemeente. Ming-Fay daarentegen doet het nog steeds heel erg goed. Ze voelt zich in huis inmiddels op al aardig op haar gemak en begint steeds meer te spelen. Vooral water en zand hebben een enorme aantrekkingskracht. Ming-Fay houdt erg van schoon, geef Ming-Fay water en een doekje en ze wast het doekje grondig uit. Helaas blijkt niet alles opgewassen tegen de onderzoekdrang van ons kleine meisje. Vooral zonnebrillen en fotolijstjes zijn niet veilig.
Vandaag zijn we met Ming-Fay bij de orthopeed geweest. Ons meisje is geboren met een straaldefect wat betekent dat haar rechteronderbeen onderontwikkelt is. Morgenmiddag hebben we een afspraak voor het aanmeten van aangepast schoenen en volgende week starten we met fysiotherapie. De orthopeed vond verder dat ze goed loopt en het viel hem op hoeveel ze al van de Nederlandse taal begrijpt. Verder genieten we van het heerlijke weer. Ming-Fay is graag buiten. Elke dag halen we met z'n allen Jing van school op de fiets. Jing fietst zelf terug naar huis. Wat wordt hij toch groot! Dat wordt nog eens extra benadrukt door het feit dat zijn zusje erg klein is. Het is een mooi stel samen.